“Always look on the bright side of life” waren de met een stralende glimlach uitgesproken woorden van Italo bij weer een hartelijke begroeting. Italo De Lorenzo, van top tot teen een heer die men bij de eerste ontmoeting in de harten sloot.
Italo was al geruime tijd ziek en hijzelf, zijn lieve vrouw Mia, zijn familie en velen van ons wisten dat het ondeelbare moment aanstaande was. En toch heeft het bericht over het overlijden van ons aller vriend en groot inspirator, Italo De Lorenzo, ons niet alleen verrast maar ook diep getroffen in het hart.
Italo zag het levenslicht op 19 april 1939 in het Stads en Academisch Ziekenhuis Utrecht (SAZU) aan de Catharijnesingel. Italo was nauwelijks 3 jaar oud toen zijn moeder overleed. Voor vader Guido De Lorenzo, eigenaar van de eerste en oudste Italiaanse ijssalon van Nederland en bedenker van de term ijssalon, was het een schier onmogelijke opgave om de opvoeding van zijn vier jonge kinderen te combineren met het bestieren van zijn zaak. Italo werd samen met zijn broer en zus bij de familie in Italië ondergebracht waar ze verder liefdevol werden opgevoed. De schoolvakanties brachten ze door in Utrecht waar hij de handen uit de mouwen moest steken in de ijssalon van zijn vader aan de Voorstraat. Hij vond dat eerst niet zo leuk: "Mijn vrienden hadden vakantie in Italië en ik moest werken, ver van mijn vrienden vandaan." Dat veranderde toen hij smoorverliefd werd op het meisje dat geregeld voor een ijsje in de ijssalon kwam. Kwam het meisje alleen maar voor een ijsje?
Het meisje met de brillen
Voor iemand die tweetalig is kan een conversatie soms heel raar verlopen.
Op haar kamer heeft een meisje, Mia, een artikel uit het Utrechts Nieuwsblad aan de muur hangen. De tekst van het paginagroot verhaal over een Italiaan die in Utrecht woont, die Europees kampioen is geworden in een gevaarlijke sport, bobsleeën, interesseert haar eigenlijk niet zoveel. Het gaat haar om de foto van die brede Italiaan.
Op een dag wordt Italo gebeld door een meisje, dat vraagt of hij op haar verjaardagsfeest wil komen. Ze klinkt als het Chinese meisje dat vaker in de zaak een ijsje komt kopen. “Ben jij het meisje met de brillen?” vraagt Italo. Brillen, denkt hij direct, klopt dat? In het Italiaans zegt men ‘ochiali’ en is het meervoud, maar hoe zegt men dat in het Nederlands?
“Wat zeg je?”
“Ben jij het meisje met de bril dat soms in de ijssalon komt?”
“Hi hi, nee, dat is mijn zusje. Wil je haar ontmoeten op mijn verjaardag?”
“Zal ik dan niet meteen nu even langskomen om kennis te maken?”
“Wacht even hoor (...) ja, dat vindt ze leuk.”
Die avond wordt Italo verliefd op het meisje met de brillen, Mia. Een verliefdheid die nooit meer overging en bezegeld werd met een huwelijk en drie dochters.
Sportcarrière
Italo ontwikkelde zich als atleet op verschillende onderdelen van de wintersport zoals skiën, langlaufen, skeleton en bobsleeën. Uiteindelijk koos hij in navolging van zijn broer voor de bob, waar hij ook in uitblonk.
Van 1959 tot 1967 was Italo lid van de Italiaanse bobsleeploeg. In 1964 won hij de Europese kampioenschappen tweemansbobsleeën in St. Moritz. Een jaar later werd hij tweede bij de wereldkampioenschappen met de viermansbob. Definitief terug in Nederland was hij ook hier een enthousiast promotor van zijn geliefde sport. Italo was medeoprichter van de Bob- en Sleebond Nederland (BSBN) en erevoorzitter.
Sociëteit De Vereeniging
Italo was de heer die met zijn opgewektheid en betoverende lach, licht en leven bracht in de brouwerij. Zijn interesse in een ander was altijd gemeend en nooit gespeeld. Zeer belangstellend in de medemens. Meest trouwe bezoeker van de maandagavonden. Italo was totdat zijn gezondheid het niet meer toeliet, een van de meest trouwe bezoekers van de maandagavond. Zijn charisma en innemende persoonlijkheid maakten hem zeer geliefd binnen de sociëteit. Dat blijkt dan ook uit willekeurige quotes uit onze appgroep: “fantastische man”, “een van de prettigste mensen die je je maar kunt voorstellen”, “in alle opzichten een gentleman”, “je maakt zelden iemand mee die zo geliefd is bij iedereen”, “una grande perdita”.
Aik Schouten, wist zich de volgende anekdote te herinneren die Italo typeerde. Italo werd ooit door een zakkenroller beroofd. Jij en ik zouden wat sterke woorden laten vallen en de rest van de dag een rothumeur hebben! Maar Italo sprak: “Nou, dan heeft die man ook eens een goede dag” Never cry over spilled milk!
Bernard Mullers: “Gastvrije diners door Mia verzorgd bij hem thuis en altijd als afsluiting een grappa in het espresso kopje”. “Pieve di Cadore, verderop in de bergen bij Auronzo di Cadore en het fraaie, historische appartement aan het centrale plein, zijn lievelingsplekken van de familie De Lorenzo, waar iedereen kon genieten van de voorbeeldige gastvrijheid van Italo en Mia”.
Militaire Tafel
Als lid van de militaire Tafel had Italo een grote inbreng in de appgroep. Aan zijn reacties was duidelijk te merken dat hij een officiersopleiding had genoten. Italo is Tenete di Alpini (Alpenluitenant) geweest. Voor leden van de Militaire Tafel geldt, “Old soldiers never die.”
MisiCista
Italo genoot van goede muziek en hij fungeerde als klankbord van de voorzitter van MusiCista. Zijn kennis en muzieksmaak waren niet beperkt tot uitsluitend Italiaanse opera. Italo had een grote interesse voor kunst, muziek en cultuur. Het is een buitengewone eer aan Italo dat zijn lievelingsmuziek, “Quel Mazzolin di fiori” (Dat kleine boeketje bloemen), uit de streek waar hij zijn jonge jaren heeft doorgebracht, afgelopen zaterdag om 11.00 uur, uit dank voor wat hij voor Utrecht heeft betekend, op het carillon van de Domtoren is gespeeld.
Ondernemer Italo
Italo was opgeleid als accountant maar het bloed kroop waar het niet gaan kan en dus werd hij in navolging van zijn vader, ijsbereider in IJssalon Venezia aan de Voorstraat. In 1971 is Italo als zelfstandig ijsbereider voor zichzelf begonnen. Hij is toen samen met Mia gestart met IJssalon Venezia aan de Oudegracht.
Italo is ook lange tijd importeur geweest van mooie Italiaanse wijnen uit de buurt van Pieve.
“Samen bereik je meer dan alleen”, loopt in het geval van Italo als een gouden draad door zijn leven.
Naast de drukke werkzaamheden in zijn zaak richt hij samen met drie andere vooruitstrevende ijsvoorbereiders een vereniging op voor Italiaanse ambachtelijke ijsbereiders. Examinator van de vakopleiding IJsbedrijf en voorzitter van de Europese Vereniging voor Ambachtelijke IJsbereiders.
Italo is medeoprichter geweest van de Accademia Italiana Della Cucina Delegazione di Utrecht, afdeling van een wereldwijde non-profitorganisatie met als doel het beschermen van de tradities van de Italiaanse keuken.
Onderscheidingen
In 2003 werd Italo door de Italiaanse staat benoemd tot Cavaliere al Merito della Republica Italiana (Ridder van Verdienste van de Italiaanse Republiek) vanwege zijn verdiensten in Nederland en het versterken van de betrekkingen tussen beide landen. In 2011 werd hij Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.
Italo heeft iedere dag van zijn bestaan genereus gevierd. We zullen dan ook, zoals hij dat zo graag zou hebben gewild, zijn leven vieren en de mooie herinneringen aan hem blijven koesteren.
Wij wensen Mia, Carlina, Romana, Mariangela, Gijs, kleinkinderen en familie veel sterkte.
Ronald Denz
Voorzitter PR Commissie
Afscheid
Het afscheid van Italo op donderdag 9 januari in de Geertekerk in Utrecht is per livestream bij te wonen: www.dezwaanuitvaarten.nl/delorenzo